Niet zichtbare beperkingen
Na themalunches over toerisme en mobiliteit wordt dit keer het thema ‘niet zichtbare beperkingen’ besproken. Veruit het grootste deel van mensen met een beperking in Nederland is niet direct als zodanig te herkennen. Niet iedereen heeft een rolstoel, taststok of een geleidehond. Het niet (direct) zien van een beperking kan tot onbegrip en vervelende situaties leiden. Tijdens dit webinar komen vijf mensen aan het woord die ons voorzien van tips om (beter) rekening te houden met hun wensen.

Dagvoorzitter Wouter Schelvis (Zet) kon met zijn assistenten Marije Baars (techniek) en Karel Dollekens (regisseur) met 44 gasten een nauwkeurig samengesteld programma afwerken.

Hierna ging de lijn naar België open. Bart Vermandere, ambtenaar toegankelijkheid van Gent, hield een interessant betoog over toegankelijke digitalisering. Zijn presentatie werd gedeeld en is door veel gasten opgeslagen. Na een vragenronde vanuit de deelnemers aan Bart en zijn collega, werd een zomerfilmfestival gestart.

Alles wat werd gezegd tijdens deze 90 minuten werd door de schrijftolk in beeld gebracht.

De pauze werd actief ingevuld. Gebarentolk Mandy leerde via de camera de gasten diverse nuttige en grappige gebaren. Hierna volgden nog enkele films over innovaties over sport (Racerunning en Running Blind), cultuur (Breda Photo) en een onderwerp over de geleidelijnen in het Valkenberg. Na opnieuw een kort vraag- en antwoordgedeelte was het tijd om de toegezonden nootjes en de flesopener te pakken en te toasten op de saamhorigheid.

Eenzaam door corona
Door de coronacrisis blijven veel mensen met een beperking thuis. Via verschillende manieren van beeldbellen kan nog wel contact met elkaar onderhouden worden. De vraag is of iedereen dat wel kan. Om er voor te zorgen dat ook mensen met heel verschillende beperkingen hier aan mee kunnen doen, worden op 8 oktober tips gegeven. Door onder meer Bart Vermandere van de gemeente Gent. Daarnaast gaan we ook kijken naar dingen die in Breda in 2020 gedaan zijn.

Een mobiliteitsvisie moet niet alleen gaan over de mobiele mensen, maar ook over mensen met mobiliteitsarmoede, vaak ouderen en mensen met een beperking. Die hebben ook behoefte aan vervoer maar die zien we in dit concept niet of nauwelijks terug. Voor mensen met een beperkte mobiliteit zijn de voorzieningen vaak nog gebrekkig.

Wij onderschrijven de wenselijkheid van shared public space (publieke ruimte met alle gebruikers delen) maar vragen wel maatregelen om dan de zwakste verkeersdeelnemers in bescherming te nemen tegen de sterkere.

Verder vragen wij de gemeente om in de nota het woord Mindervalide niet meer te gebruiken maar te vervangen door het positievere “mensen met een beperking”, waarbij we niet alleen moeten denken aan fysieke beperkingen.

Meer bruggen over de singels is wel fijn maar dan niet zoals nu bij de (tijdelijke) brug over de Mark waar alleen mensen zonder beperking gebruik van kunnen maken.

Jammer dat in het hoofdstuk Ruimte voor Verblijven geen aandacht wordt besteed aan specifieke zorg voor mensen met een beperking zoals blinden en slechtzienden, rolstoelgebruikers of mensen met verminderde leesvaardigheden.

Alles lijkt ingesteld op de “mens zonder beperking”

Het verminderen van zebrapaden is voor een specifieke groep van mensen met een beperking een ernstige barrière, omdat er dan ook geen rateltikkers of veilige oversteken meer zijn. In de besluitvorming moet daar rekening mee worden gehouden.

Ook vragen we meer aandacht voor de juiste positionering van gehandicaptenparkeerplaatsen en ook handhaving van het (mis)bruik ervan.

Tenslotte: we waren verbaasd dat in de passage over de doelgroep weggebruikers die het meeste risico lopen niets gezegd wordt over de langzame verkeersdeelnemers die bijv. moeite hebben met oversteken en mensen met andere beperkingen. Lopen die geen risico’s denkt u?

Deze reactie hebben we ook naar de gemeenteraad en de media gestuurd.

Ontoegankelijk voor mensen met een rolstoel of voor ouderen

Op 4 september neemt Breda een brug over de Belcrumhaven in gebruik. De bedoeling is dat deze brug meerdere jaren een verbinding vormt tussen de Veilingkade (o.a. Pier 15 en STEK) en het Backer & Rueb terrein (gebiedsontwikkeling met o.a. Prack). Deze brug kent een belangrijk bezwaar: hij is niet toegankelijk voor iedereen. Er is alleen een trappenhuis aan beide zijden en dat is een onneembare hindernis voor mensen in een rolstoel of mensen die wat minder goed ter been zijn. Dat is zonde want ook zij/wij willen graag gebruik maken van deze culturele hotspot in ontwikkeling.

Breda wil bij elk nieuw gemeentelijk plan aandacht hebben voor toegankelijkheid en het streven naar toegankelijke evenementen. Daar worden belangrijke stappen in gezet maar in deze situatie is er bij het maken van het plan niet nagedacht over toegankelijkheid. Wel bleek het recent mogelijk om het ontwerp van de brug aan te passen. De brug wordt van een extra podium voorzien. Waarom dan ook geen aanpassing zodat hij voor iedereen bruikbaar is? In diverse media was de toegankelijkheid van de brug al onderwerp van gesprek en werden hier vragen over gesteld. Ook burgerraadslid Marcel van der Mast van Breda 97 stelde hierover vragen. Het argument dat het om een tijdelijke voorziening gaat vinden wij niet sterk, want de brug is bedoeld om er meerdere jaren te liggen.

Middels een brief hebben wij het stadsbestuur van Bredadringend gevraagd om te onderzoeken wat er nodig is om de brug alsnog toegankelijk te maken voor iedereen. En in het vervolg bij het maken van de plannen toegankelijkheid als een essentieel onderdeel van het ontwerp mee te nemen.